تحلیلی بر تطبیق جدارههای طراحی شده فضاهای بینابین با دستگاه بینایی با توجه به زاویه دید افقی چشم انسان(نمونه موردی : صحن امامزاده حمزه و امامزاده طاهر حرم شاه عبدالعظیم حسنی (ع))
محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران، شهرسازی، محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 212
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICACU02_1048
تاریخ نمایه سازی: 13 اسفند 1401
چکیده مقاله:
مقیاس انسانی یکی از مهم ترین ویژگی های فضاهای شهری است که نقش مهمی در ایجاد ارتباطی مطلوب بین انسان و فضا دارد. وجود این ویژگی در فضاهای شهری ، فضا را انسانی تر کرده و ادراک آن را آسانتر می نماید. جدارههای فضاهای بینابین همچون صحن ها یکی از مهم ترین اجزاء محیط بصری شهری می باشد که ساختار و چیدمان افقی آنها تاثیر بسیار قابل توجهی در احساس آسایش بصری دارد. این پژوهش با هدف ارتقای ادراک حسی -بصری انسان و انطباق حداکثری محیط مصنوع با زوایای افقی بینایی چشم انسان می باشد. روش پژوهش مبنی بر استفاده از منابع کتابخانه ای و با ابزار مطالعات میدانی و به کمک تطبیق زوایای بصری افقی چشم انسان با جدارههای صحن های امامزاده طاهر و امامزاده حمزه در مجموعه شاه عبدالعظیم حسنی (ع) بعنوان نمونه هایی برجسته از صحن های میدانگاهی بوده است . یافته های پژوهش حاضر نشان داده است که در این صحن ها با تاکید بر جنبه های ادراکی فضا و نحوه ادراک آن توسط بیننده، به جای ابعاد و وسعت واقعی فضا و اجزای آن، کیفیت مقیاس انسانی در این مجموعه تقویت گردیده و عناصر طراحی بصری بر الگوهای رفتاری و ارتقاء مطلوبیت و آسایش بصری ناظران تاثیرگذار می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدامین عزیزمقدم
دانشجوی دکتری معماری، دا نشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران.
سیدمجید هاشمی طغرالجردی
استادیار، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران