ارتقاء سلامت روان شهروندان در فضاهای شهری

بحث سلامت روان انسان یکی از موضوعهای اساسی طراحان معماری و شهرسازی است ؛ فضا و محیط های شهری و معماری روان آدم را تحت تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم قرار می دهد. طراحی فضاهای شهری می تواند نقش ویژهای در ارتقاء سلامت روان شهروندان داشته باشد. در این پژوهش با فرض این که عوامل زمینه ای ( جنسیت ، وضعیت تاهل ، گروههای سنی و تحصیلات) بر مولفه های سلامت روانی شهروندان در محیط شهری تاثیر دارد، سعی شده چگونگی این تاثیر مورد بررسی قرار گیرد. نوع پژوهش حاضر کاربردی بوده که به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است . بدین منظور جهت بررسی رابطه همبستگی میان عوامل زمینه ای و سطح سلامت روانی شهروندان در فضاهای شهری ، سعی شده است ارتباط یا عدم ارتباط دو فاکتور سنجش شود. تعداد ۳۸۴ نفر از ساکنین مناطق دهگانه شهر تبریز به روش تصادفی برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند. برای سنجش سطح سلامت روانی شهروندان در فضاهای شهری از پرسشنامه که توسط محققین و با استفاده از مطالعات نظری صورت گرفته ، تنظیم شده است . پایایی برای مجموع سوالات پرسشنامه با مقدار ۷۰۶/۰ تایید شده است . یافته های تحقیق به وسیله نرم افزار SPSS از طریق آزمون مانویتنی (سنجش تاثیر عامل جنسیت و عامل وضعیت تاهل ) و جهت از آزمون کروسکال- والیس (سنجش تاثیر عامل سن و عامل تحصیلات ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . نتایج نشان می دهد میان عوامل (جنسیت ، وضعیت تاهل و گروههای تحصیلی ) و سطح سلامت روانی شهروندان فضاهای شهری رابطه معنی داری وجود دارد. که در این میان، گروههای سنی رابطه معنادار با هیچ یک از مولفه های سلامت روان فردی و جمعی ندارد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، فضای جمعی ، طراحی شهری ، سلامت روان