گذار انرژی و معماری در راستای اهداف معماری پایدار جهت بهبود کیفیت محیط زیست

امروزه کمبود سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف آن، از بزرگترین مشکلات جوامع بشری می باشند. با مصرف روز افزون انرژی ، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نظیر انرژی خورشید و باد به عنوان سبزترین انرژی ها که کمترین آلودگی برای محیط زیست دارند مورد توجه قرار گرفته است . با توجه به سهم ۴۰ درصدی ساختمان در سبد مصرف انرژی کشور، ضرورت اجرایی کردن ضوابط صرفه جویی در مصرف انرژی در ایران الزامی است . بر همین اساس استفاده از توربین های بادی و پنل های خورشیدی در معماری بسیار توصیه می شود. برای اینکه بتوان ازانرژی های تجدید پذیر به عنوان وسیله ای در زمینه ی آسایش ، راحتی و سلامتی انسان سود جست بایستی به اصولی از طراحی معماری دست یافت ، که بتواند معیارهای پایداری را همراستا با مکان و زمان محل زندگی انسان تامین نماید. هدف از این پژوهش ، بهرهگیری از انرژی های نو در راستای اهداف معماری پایدار در کشور ایران جهت کاهش مصرف سوخت فسیلی در ساختمانها می باشد. در این راستا، شیوه ی تحقیق به صورت قیاسی ودارای رویکردی توصیفی است . نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده از انرژی های نو در کشور ایران، با دارا بودن پتانسیل انرژی تابشی ۵/۳ کیلو وات ساعت بر مترمربع و پتانسیل برق بادی به میزان ۶/۳ گیگاوات و۸۰ هزار مگاوات ظرفیت نصب شده نیروگاهی در زمینه برق آبی می توان میزان قابل توجهی از مصرف الگوی انرژی ساختمانها را تغییر وکاهش داد. استفاده از این انرژی ها در ساختمان علاوه بر حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی هوا، باعث توسعه اقتصادی کشور نیز خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های تجدیدپذیر ، طراحی اقلیمی ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، گازهای گلخانه ای