بررسی روش و ابزارهای سنجش محیطی از طریق علوم اعصاب

علم عصب شناسی بستر نوین علمی جدیدی در زمینه پژوهش بر روی ادراک محیط و همچنین خلق معماری است . عصب شناسی به رابطه میان بخش هایی از مغز انسان و سلولهای عصبی با ادراک محیط می پردازد. روشها و تکنیک هایی که در این تقاطع پدیدار شدهاند از نظر روششناسی ، همکاری بین علوم اعصاب و معماری در تحولات روشهای علوم اعصاب، مانند اندازه گیری های روان فیزیولوژیکی و تکنیک های تصویربرداری مغز ایجاد شده است . این همکاری مبتنی بر رویکردی چند رشته ای است که محیط ، رفتار و روشهای علوم اعصاب را با استفاده از ابزارهای دیجیتال پوشش می دهد. در این تحقیق به معرفی ابزار و روشهای مورد استفاده در تق اطع بین علم معماری و عصب شناسی پرداخته شده است . پژوهش مبتنی بر تکنیک های تصویربرداری عصبی مورد استفاده برای درک عملکرد مغز شامل تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) ، توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) و مغناطیسی مغزی (MEGs) است . نتایج تحقیق نشان می دهد که تکنیکهای مورد بحث به عنوان یک ابزار راه حلی برای تعیین پارامترهای یک طراحی واجد شرایط می تواند بینش قابل توجهی را برای معماران برای طراحی جدید معماری و رضایت محیطی کاربر ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

عصب شناسی ، معماری ، توموگرافی ، تشدید مغناطیسی عملکردی