تحلیل و ارزیابی شیوه معماری طبیعت گرا و آثار معماران مطرح این سبک نمونه موردی (معماری ارگانیک )

بینش معماری ارگانیک ریشه در فلسفه رمانتیک دارد. رمانتیسم یک جنبش فلسفی ، هنری و ادبی در اواخر قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی در شمال غربی اروپا بود که به سایر نقاط اروپا و آمریکا سرایت کرد. این جنبش واکنشی در مقابل خردگرایی عقل مدرن بود. معماری ارگانیک ، گرایشی است در معماری که به هماهنگی بنا با طبیعت و به عبارت بهتر، به درآمیختن بنا با طبیعت تاکید دارد. بدین منظور برای ایجاد ساختمانهایی که همگام با طبیعت باشند باید ویژگی های خاصی را در نظر گرفت ، این ویژگی ها درواقع اصول حاکم بر این سبک معماری (رویکرد معماری ارگانیک ) هستند که رعایت آنها در طراحی و ساخت ضروری است . در یک تعریف اجمالی از معماری ارگانیک می توان اینگونه بیان کرد که ، معماری با احترام به طبیعت نقش آفرینی کرده و بنایی خلق گردد که همگام با طبیعت پیرامون باشد. در این راستا در این مقاله سعی شده است تا سبک شناسی معماری ارگانیک (طبیعت گرا) مطرح و ارائه داده شود. هدف از انجام این پژوهش ، نشان دادن روشی کامل و گویا برای شناخت بهتر مفهوم ارگانیک و تاریخچه آن، مبانی نظری معماری ارگانیک ، معماران برجسته سبک ارگانیک در ایران و جهان و آثارهای برجسته سبک ارگانیک است .

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، طبیعت ، معماری ، معماران برجسته ، ایران و جهان.