پتانسیل سنجی الگوپذیری از معماری بومی استان گیلان در واحدهای آپارتمانی معاصر

استان گیلان به دلیل دارا بودن جنگل های فراوان و دسترسی سهل به منابع چوب مناسب برای احداث بناهای مسکونی ، از سایر نقاط ایران از این نظر متمایز می باشد. این استان گیلان شامل دو قسمت کوهستانی و جلگه ای است که در هر کدام از این دو ناحیه در اجزای تشکیل دهنده معماری ، تفاوت هایی دیده می شود. رطوبت و بارندگی زیاد عامل اصلی شکل گیری معماری و شهر سازی این ناحیه می باشد. مسکن بومی در این استان، با ظاهر متفاوت خود اقتباسی ساده از طبیعت و جغرافیای منطقه بوده و پاسخگوی نیازهای اساسی مردمانی هستند که فعالیت های اقتصادی و فرهنگ زیستی آنان متفاوت با دیگر نقاط ایران است . از آنجا که این نوع معماری سال ها پاسخگوی نیازهای سکونتی ساکنین خود بوده است بنابراین الگوپذیری از این نوع معماری ولی با روش های نوین می تواند راه حلی مناسب در طراحی واحدهای آپارتمانی معاصر باشد. در این پژوهش که به صورت کیفی و با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است ، سعی شده تا با بررسی اقلیم شمال کشور و معماری بومی این منطقه و راهکارهایی که جهت دستیابی به آسایش ساکنین وجود داشت است ، به ارائه پتانسیل های کاربردی موجود جهت استفاده در واحدهای آپارتمانی معاصر پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی گیلان ، خانه ، آپارتمان مسکونی ، دوره معاصر ایران