بررسی عناصر تاثیر گذار در باغ سازی ایرانی قبل و بعد از اسلام

باغ ایرانی با تاریخ درخشان خود به عنوان یکی از بهترین الگوهای منظرسازی ، محصول تعامل سازنده انسان ایرانی در مواجهه با طبیعت است . چرایی و چگونگی شکل این پدیده، محمل نظرات گوناگونی بوده است . بدین منظور علاقه ایرانیان به باغها به گذشته های دور برمی گردد. مفهوم باغ معماری ایرانی با جنبه های زیبایی شناختی ظریف و محیط های منظر، یکی از عناصر فرهنگی مهم در شکل دهی جهان برای قرنها بوده است . با این حال، پیش از دوران اسلامی در ایران، باغهای ایرانی بیشتر تحت تاثیر تکنیک ها و مفاهیم باغسازی مصری ها بوده است که ارزش افزودهای برای احیای هندسه باغسازی و در عین حال زیباسازی بیشتر ساختار باغهای ایران داشته است . در دوران پس از اسلام، باغهای دلپذیر، نهرها، مزارع و گل هایی مانند گل میخک یا گل رز از ارکان اصلی فرهنگ ایرانی بودند. آب در دوران قبل و بعد از اسلام همواره در باغ های ایرانی اهمیت خود را حفظ کرده است . اندازه و شکل هندسی باغ ها قبل از دوران اسلامی اهمیت بیشتری داشت ، در حالی که پارامترها و عوامل دیگری مانند اعداد مقدس در قرآن کریم ، آب، حریم خصوصی ، درختان و میوه ها در دوره اسلامی اهمیت بیشتری یافتند. در این راستا هدف از انجام این پژوهش ، در این مقاله به بررسی تطبیقی طرحهای مختلف باغهای تاریخی ایران و باغهای ایرانی که قبل و بعد از اسلام ساخته شدهاند، پرداخته شده است . علاوه بر این ، تجزیه و تحلیل تغییرات در بلوک های ساختمانی اصلی مورد استفاده در طراحی باغ ها مانند آب، نوع درختان، عناصر گل و... بر اساس دیدگاه اسلامی انجام شد.

کلیدواژه ها:

معماری ، باغ ، باغ سازی ایرانی ، قبل و بعد از اسلام ، طراحی ، زیبا شناختی .