بررسی عوامل تاثیر گذار در ارزیابی فرم و حجم در معماری و روند آلترناتیو در ارائه طراحی

آفرینش معماری همواره با دو مقوله اساسی سر و کار داشته است :فرم و فضا. این دو مقوله که به تریبت جنبه های صوری و معنایی معماری را تشکیل می دهند .فرم یکی از مقوله های اساسی آفرینش معماری به شمار می آید. در واقع سنگین ترین وظیفه ای که برای معمار می توان قائل شد، آفرینش فرم است چرا که معمار بایستی در این مرحله با به کار گرفتن ماده، زیبایی بیافریند، یعنی سخت ترین موجودیت را برای انتقال ظریف ترین معناها بکار گیرد. آفرینش فرم از اهمیتی بسیار برخوردار است ، زیرا معمار در آفرینش فضا آنچه را می خواهد بگوید، با استفاده از فرم ابراز می کند، فرم چه در موسیقی ، چه در معماری و چه در شعر، بعدهای ذهنی را می نمایاند و تنها راه ممکن برای انتقال مفهومی خاص از سوی آفریننده اثر به استفاده کننده و مخاطب است . مفاهیم مربوط به فضا و فرم در طول تاریخ از یکی به دیگری منتقل می شوند. همچنین این تغییری که فضا و فرم با هم متحمل شده اند را باید بر اساس تغییر و تحول در تئوری ، گفتمان، تکنولوژی ، مواد، زمان و غیره در نظر گرفت . بسته به این روند توسعه و تغییر، فرم معماری نیز مشهود است که آن را تغییر دهد. اصطلاحات. هدف اصلی این پژوهش ، تعریف انواع فرمها و ویژگی های آنها و نیز انواع سازماندهی های فضایی ممکن در طراحی معماری است . این تحقیق شامل تحلیل معماری معاصر است . بدین منظور در این مقاله با هدف تاکید بر اهمیت استراتژی های طراحی مفهومی مورد استفاده در طراحی معماری ، نمونه هایی از عمل مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری ، طراحی ، فرم ، ساختمان ها ، فضا ، حجم .