مصالح بومی اقلیم گرم و خشک ایران و تطابق آنها با معماری پایدار

امروزه بهینه سازی مصرف انرژی و توسعه پایدار در تمام کشورهای دنیا بسیارمورد توجه واقع شده است . همچنین کاهش و جلوگیری از پیامدهای منفی ناشی از گسترش جوامع مدرن و سنتی مانند آلودگ ی محیط زیست ، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی به یکی از دغدغه های عصر حاضر تبدیل شده است . معماری پایدار یکی از راهکارهای مناسب در جهت بهینه سازی انرژی است که در معماری سنت ی ایران موارد بسیار زیاد آن وجود دارد. مفاهیم پایداری در معماری دارای مولفه های متعدد هست که یکی از تاثیرگذارترین آنها، مصالح مصرفی در ساختمانها می باشد. برای تهیه مصالح جدید، انرژی زیادی مصرف می شود. در جهت کاهش خطرات زیست محیطی ناشی از مصالح ساختمانی ، باید فرآیند تولید مصالح و استخراج آن از طبیعت ، تا بازگشت دوباره آن به طبیعت و انرژی مصرفی در این چرخه مورد پژوهش و درصورت نیاز بازبینی قرار بگیرد. در این پژوهش ویژگی های مصالح بومی اقل یم گرم و خشک از نظر شاخصه ها ی معماری پایدار بررسی شده است . حداقل میزان تخریب طبیعت و مح یط زیست در مرحله استخراج و برداشت ، کمترین مقدار انرژی و هزینه در تولید، کاهش مصرف انرژی بنا، کاهش هزینه حمل ونقل و اجرا، بازگشت سر یع و بدون آلودگی به طبیعت را می توان از ویژگی های مصالح بومی برشمرد.

کلیدواژه ها:

مصالح بومی ، اقلیم گرم و خشک ، معماری پایدار ، خشت ، کاهگل .