طراحی معماری با توجه به ارتباط محیط و رفتار

محیط زیست ساخته شده به عنوان مکانی برای فعالیت های انسانی دیده می شود. تاثیر محیط بر رفتار به هیچ وجه ساده، مستقیم ، منفعل یا به آسانی قابل پیش بینی نیست . محیط فیزیکی بر رفتار انسانی اثرمی گذارد وما شاهد پاسخ هایی هستیم که ماهیتی احساسی دارند. با توجه به پیچیدگی زندگی روزمره ، زمینه روانشناسی محیط زیست به سرعت در حال توسعه در پاسخ به مشکلات ارائه شده توسط معماران، برنامه ریزان ، اقتصاد دانان و قانونگذاران است . با توجه به اینکه معماری به سادگی به معنای خلق مکان های با معناست ، اساسی ترین هدف این پژوهش ارائه پیشنهاداتی جهت رسیدن به بهترین وضعیت ممکن یا به تعادل کل سیستم ”رفتار”و ”محیط ” است . طراحان در صورت استفاده موثر از رابطه انسان و مکان در خلق فضا، می توانند محیط های با معنا و با هویت بیافرینند. روش پژوهشی مورداستفاده، روش توصیفی و تحلیلی و روش گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای بوده است .

کلیدواژه ها:

رفتار ، محیط ، روانشناسی محیط ، معماری