آجرکاری دوره قاجاریه ، با رویکرد استفاده مجدد آن در معماری معاصر

آجر جزو یک مصالح مهم و شناخته شده از دوره های معماری قدیمی است . اهمیت شناخت و استفاده آن به عنوان یکی از مصالح اصلی و کلیدی بسیار با ارزش است . اولین دوره ای که آجر در آن کشف شده است از دوره بابلی ها بود که برای درست کردن آتش اجاق غذا از گل های دور خود اجاق که گرما دیده بودن و قابل فرم دادن بود استفاده می کردند. بعد از آن که با این قابلیت شکل پذیری و مقاوم در مقابل گرما را پی برده بودند در دوره های همچون( سلجوقی ، ایلخانی ، تیموری ، صفویه ، افشاریه و زندیه ) هم مورد توجه قرار گرفت و در اکثر بناها استفاده می شد. بعد از روی کار آمدن قاجار تحول عظیمی در استفاده از آجر شکل گرفت که به صورت تزئینی و قالب تراشه مخصوص در عناصر و اشکال مختلف به کار می رفت مانند(رخ بام ها، سرستون ها، نما، کتیبه ، طاق، پله ، سردر) . بعد از گذشت زمان ها دیگر این مصالح به کاربرده نمی شد به دلایل مختلف که آنها در مقاله کامل بررسی شده و در انتها به راهکارهای جدید رسیده که با کمک چه مواردی می توان همانند قبل از آجر به عنوان یک مصالح قدیمی و کاملا سنتی استفاده کرد که هم مقاومت بالا و هم کاربرد وسیع تر حتی از قبل هم داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری قاجاریه ، تزئینات آجری ، آجرکاری قاجاری ، قالب گیری آجری ، هنر آجرکاری .