نقش خشت در آیینه هنر معماری تیموری

خشت اساس و بنیان ساختمان در معماری ایران است . معماری خشتی را در هرکجای این سرزمین می توان دید که در هر دورهای با اسلوب و معیارهای زمانه مورداستفاده قرارگرفته و انسان هنرمند و معمار اولیه ذوق سلیقه خود را با چیدمانهای گوناگون در آن متجلی ساخته است . در دوران تیموری خشت همانند سایر دوران پیش از آن موردتوجه معماران بود و در بسیاری از نماها با چیدمانهای دل انگیز و زیبا بیانگر هوش تزیینی ایرانیان گردید. آجر در این دوران با بهره گیری از رنگ های درخشان لعابی ، زیباترین نقوش معقلی را رقم زده است که با مجاورت تزیینات ظریف کاشی های معرق، تضاد فرمی دلنشینی را به وجود آورده است که هنوز در جای جای این خطه هنرپرور به چشم می آیند. در این پژوهش به معرفی این هنر اصیل در دوران تیموری پرداخته و نمونه هایی از آن را به توصیف می نشینیم . روش مطالعه کیفی و به صورت توصیفی - تحلیلی ارائه شده است . مطالب به صورت کتابخانه ای گردآمده و از مطالعه دیداری بناها نیز سود برده شده است . نتایج نشان می دهد که آجر نه تنها در سازه بنا که در نماهای مختلف چو نان گذشته نقش تزیینی خود را حفظ نموده است . گرچه به نظر می رسد بارونق کاشی کاری در این دوره از اهمیت آجر در نماسازی کاسته شده باشد اما این تاثیر فقط در بناهای حاکم ساخت به چشم می آید و شامل بناهای مردم ساخت نمی شود.

کلیدواژه ها:

معماری تیموری ، تزیینات وابسته به معماری ، آجر ، نماسازی