تاملی بر هویت یابی انسان در فضای معماری (رابطه انسان و محیط )

وجود انسان به عنوان مهم ترین عامل معنا دهنده به مکان محسوب می شود و بر این اساس انسان در اثر پیوند و ارتباط با مکان، خود را جزئی از مکان می داند و بر اساس تجربه های خود از نشانه ها، معانی ، عملکردها و شخصیت ها تصویر ذهنی از آن مکان برای خود می سازد و مکان برای او قابل درک و فهم می شود؛ بنابراین انسان و مکان دو جزء غیر قابل تفکیک هستند و "هویت " همان حلقه اتصال میان این دو جزء می باشد . هویت تعاریف متعددی دارد که می توان آن را در حوزههای مختلفی تقسیم بندی کرد. مفهوم هویت وابسته به عنصر زمان و مکان است همواره به کیستی و چیستی انسان پاسخ می دهد. یه به عبارتی دیگر هویت روح و معنا را در کالبد معمارانه می دمد.معماری یکی اصلی ترین نمودهای کالبدی هویت هر جامعه می باشد. این مقاله برآن است تا در پی تعریف هویت به عنوان امری دو طرفه ، فرآیند هویت یابی انسان در فضای معماری را تشریح کند. بدین منظور ابتدا تعریفی از هویت معماری ارائه خواهد شد سپس توضیح مفهوم هویت و فرآیند هویت یابی ، به تشریح فرآیند هو یت یابی انسان در فضای معماری پرداخته می شود.

کلیدواژه های تاملی بر هویت یابی انسان در فضای معماری (رابطه انسان و محیط ):

هویت ، انسان ، معماری ، محیط ساخته شده