توصیف و تبیین ماهیت عدالت خسرو انوشیروان در متون فارسی و جستجوی پیشینه آن در متون فارسی میانه

توصیف و تبیین ماهیت عدالت خسرو انوشیروان در متون فارسی وجست­وجوی پیشینه آن در متون فارسی میانه چکیده خسرو انوشیروان در ادبیات ایرانی دوره میانه و متون ادبی بعد از اسلام، به­عنوان الگوی اخلاق پادشاهی و عدالت مطرح بوده است؛ پادشاهی دادگر که شیوه عادلانه او در فرمانروایی، موجب امنیت و آبادانی کشور شده بود. موضوع اصلی این مقاله، توصیف عدالت انوشیروان براساس متون ادبیات فارسی است و کوشش می­شود عدالت انوشیروان در چهارچوب نظریه فضیلت­ عدالت، تحلیل و مفهوم آن در پیشینه ادبیات ایرانی و متون فارسی زرتشتی دوره میانه جست­وجو شود. این پژوهش بر آن است به دو پرسش پاسخ دهد: نخست آنکه با توجه به پیشینه غنی اخلاقیات در ایران باستان، آیا می توان در اندرزهای پهلوی انوشیروان، توصیه و پندی یافت که متضمن مفهوم عدالت در معنای اعتدال باشد؟ دیگر آنکه آیا مفهوم عدالت آن­گونه که در متون فارسی به انوشیروان نسبت داده شده­است (مجموع فضایل سه گانه)، نمونه و معادلی در متون فارسی میانه دارد؟ واژگان کلیدی: خسرو انوشیروان، عدالت، متون فارسی میانه، پیمان (فارسی میانه: paymān)

کلیدواژه ها:

Khosrow Anoushirvan ، justice ، Middle Persian texts ، paymān ، خسرو انوشیروان ، عدالت ، متون فارسی میانه ، پیمان