اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پردازش های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پردازش­های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش کار پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس­آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری  پژوهش حاضر، شامل تمامی دانشجویان ۱۸ تا۲۶ ساله مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان (۱۱۲۷۱ نفر) در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷  بودند. در این مرحله پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) بر روی تمامی  دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند اجرا شد. جلسات درمان شناختی-رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی هافمن (۲۰۰۷) در ۱۰ جلسه گروهی ۲ ساعته اجرا شد اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر بهبود سرکوبی (۸۰/۱۰=F، ۰۰۳/۰=P)، تجربه هیجانی ناخوشایند (۸۶/۱۲=F، ۰۰۱/۰>P)، نشانه­های هیجانی پردازش (۹۵/۱۶=F، ۰۰۱/۰>P)، اجتناب (۶۵/۱۹=F، ۰۰۱/۰>P) و کنترل هیجانی (۲۳/۲۱=F، ۰۰۱/۰>P) آزمودنی­های گروه آزمایش موثر‎بود. نتیجه گیری می­توان نتیجه گرفت درمان شناختی-رفتاری بر پردازش­های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی می‎تواند موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، پردازش هیجانی ، اضطراب اجتماعی ، دانشجویان