اثر ۱۲ هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن و پروتئین ۱Wnt ، β-cateninو ۱CyclinD و شاخص های اکوکاردیوگرافی در بطن راست موش های صحرایی

مقدمه: ری مدلینگ ناشی از تمرین استقامتی در بطن چپ نسبتا به خوبی مشخص شده است اما در مورد بطن راست یافته ها اندک و متناقض بوده و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. بنابراین، این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات فعالیت ورزشی استقامتی شدید بر بطن راست و بررسی نقش سیگنالینگ Wnt/β-catenin در این زمینه انجام شد.روش کار: در این مطالعه تجربی، ۱۶ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین در معرض تمرینات استقامتی شدید شامل یک برنامه ۱۲ هفته ای دویدن روی تردمیل قرار گرفتند. پس از اکوکاردیوگرافی قلب حیوانات استخراج گردید و رسوب کلاژن با رنگ آمیزی ماسون تریکروم، و بیان ژن و پروتئین Wnt۱، β-catenin و cyclinD۱ در بافت بطن راست از طریق RT-PCR و وسترن بلات بررسی شد. برای مقایسه میانگین شاخص های مورد نظر بین دو گروه کنترل و تمرین، آزمون تی مستقل به کار رفت.نتایج: بیان ژن ۱Wnt، β-Catenin و CyclinD۱ در گروه تمرین بطور غیرمعنی داری از گروه کنترل بیشتر بود. نتایج حاصل از وسترن بلات نشان می دهد تغییرات در بیان پروتئین۱Wnt β-Catenin وCyclinD۱ از نظر آماری معنی دار بود. نتایج حاصل از رنگ آمیزی ماسون تریکروم جهت شناسایی رشته های کلاژن نشان می دهد بین گروه تمرین و گروه کنترل به لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد. شاخص های اکوکاردیوگرافی گروه تمرین نیز تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات استقامتی شدید طولانی مدت ممکن است منجر به هایپرتروفی بطن راست از طریق فعال کردن سیگنالینگ Wnt/β-catenin شود.

کلیدواژه ها:

هایپرتروفی بطن راست ، تمرین استقامتی شدید ، سیگنالینگ Wnt/β-catenin ، اکوکاردیوگرافی