اخلاق زیست محیطی در متون مقدس ادیان ابراهیمی

در قرن حاضر به دنبال پیدایش بحران محیط زیست، کسانی در غرب انگشت اتهام را به سوی متون مقدس یهودی–مسیحی و نیز تعالیم ادیان ابراهیمی نشانه رفته اند. آنان می گویند این متون و تعالیم مندرج در آن ها زمینه ساز این دیدگاه در انسان غربی شده که او خود را مالک بی چون و چرای طبیعت می داند و به خود اجازه می دهد که هر گونه و به هر اندازه که بخواهد از طبیعت استفاده کند. بسیاری از مواردی که آنان درباره متون مقدس یهودی–مسیحی مطرح کرده اند، می-تواند درباره قرآن و متون اسلامی نیز مطرح شود. این نوشتار در پی آن است که پس از بیان اشکالات وارد شده و پاسخ هایی که در غرب به آن ها داده شده، این مساله را درباره قرآن و روایات اسلامی بررسی کند. فرضیه نوشتار حاضر این است که عمده اشکالات وارد شده درباره متون یهودی–مسیحی وارد نیست و درباره متون اسلامی نیز این شبهات نه تنها هرگز وارد نیست، بلکه در این متون تکالیف اخلاقی متعددی درباره محیط زیست آمده که می تواند بحران را برطرف کند.

کلیدواژه ها:

دین و اخلاق ، اخلاق کاربردی ، اخلاق زیست محیطی ، بحران محیط زیست ، دین و محیط زیست