زمینه ها و پیامدهای تفکیک لفظ از معنای قرآن کریم در آثار متکلمان قدیم مسلمان
محل انتشار: دوفصلنامه دین و دنیای معاصر، دوره: 9، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 131
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAVAH-9-1_011
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1401
چکیده مقاله:
مقاله حاضر با کاوش در زمینه های تفکیک «لفظ» از «معنا»ی قرآن کریم، این مسئله را می کاود که چرا این تفکیک مطرح شد و چه پیامدهایی داشت؟ و آیا بشری دانستن قرآن پیامد مستقیم یا لازمه این تفکیک بود؟ نویسنده مقاله دیدگاه های معتزله، اهل حدیث، ابن کلاب، اشاعره، ماتریدیه و ظاهریه را با توجه به زمینه های این تفکیک – یعنی دو نظریه خلق قرآن و صرفه بررسی می کند. دیدگاه ابن کلاب از آن رو که «مقروء» را از «کلام قدیم الهی» جدا کرد و زمینه تفکیک کلام به «نفسی و لفظی» را برای اشاعره فراهم آورد، اهمیت دارد. براساس دیدگاه ابن کلاب و اشعری، الفاظ قرآن بشری است. دیدگاه مهم دیگر از آن معمر بن عباد معتزلی است که از تفکیک آفرینش جواهر و اعراض، و عرض دانستن قرآن، به این باور رسیده بود که قرآن در لفظ و معنا بشری است.
کلیدواژه ها:
تفکیک لفظ از معنا ، بشری دانستن قرآن ، متکلمان قدیم مسلمان ، معمر بن عباد ، ابن کلاب ، ابوالحسن اشعری
نویسندگان
سعید شفیعی
استادیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :