تحلیل نوع مواجهه مسلمانان با کفار: مطالعه موردی آیه ۵۱ مائده

آیاتی از قرآن کریم، مسلمانان را از روابط دوستانه با غیرمسلمانان منع می کند. در این بین، برخی با استناد به آیه ۵۱ سوره مائده، این گونه آیات را مجوزی بر دشمنی و رفتار کینه ورزانه مسلمانان با کافران تعبیر کرده اند. این پژوهش با ابتنا بر مطالعات کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی- تبیینی و بر پایه تفسیر آیات، نشان می دهد مفاهیم محوری و محتوای کلیدی آیه مذکور با دیدگاه پیش گفته مغایر است و همچنین حاکی از حکم ممنوعیت مراودات دوستانه با غیرمسلمانان است که منجر به تمایلات قلبی و تعلقات روحی به آنان می گردد و آن نیز، اعتماد بر کافران در اندیشه و عمل را در پی دارد. ذکر دلایل نهی و تعیین حدود و ضوابط در این آیات، برهانی آشکار در عدم رفتار خصمانه با غیر هم کیشان است؛ همچنین تاکید بسیاری از آیات قرآن بر برپایی قسط و عدل، احسان و عدالت ورزی نسبت به همه، اعم از مسلمان و غیرمسلمان، شاهدی دیگر در نفی دیدگاه پیشین است. بدین ترتیب، می توان گفت آیه مورد بحث و آیاتی با موضوع مشابه، با هدف تثبیت و تحکیم اعتقادی مسلمانان و خلل ناپذیری صفوف آنان در برابر کافران نازل شده و مقتضی رفتار غیرانسانی و خشونت آمیز با غیرمسلمانان و یا قطع رابطه با آنان نیست.

کلیدواژه ها:

تعامل با غیرمسلمانان ، قرآن و خشونت ورزی ، تولی و تبری ، سوره مائده