تحلیل تغییرات کاربری اراضی حوضه آبریز دریاچه ارومیه با استفاده از مدل LCM تا افق ۲۰۴۰

دریاچه ارومیه بزرگ ترین دریاچه داخلی کشور است که در سال های اخیر تراز سطح آب آن به میزان چشم گیری کاهش یافته است. یکی از مهم ترین عوامل انسانی منجر به این کاهش تراز، تغییرات کاربری اراضی مطرح شده است. لذا تحلیل تغییرات مزبور می تواند برای تحقیقات مربوطه مفید باشد. هدف از این تحقیق، پایش تغییرات کاربری اراضی درگذشته و پیش بینی تغییرات آن در آینده با استفاده از مدل ساز تغییر زمین ((LCM در حوزه آبریز دریاچه ارومیه است. در این تحقیق، تصاویر ماهواره Landsat سنجنده های TM و ETM تجزیه وتحلیل شد. نتایج به دست آمده از جمع بندی نرخ تغییرات در کل حوزه نشان داد در۲۰ سال آینده مساحت ساخت وسازهای انسانی از ۵۷ هزار هکتار به ۱۱۷ هزار هکتار رسیده است. در رابطه با کاربری جنگل های بلوط تقریبا ثباتی مشاهده می گردد که مساحت این جنگل ها از ۵۳۲ هزار هکتار به ۵۱۰ هزار هکتار می رسد که نرخ تغییرات آن کمتر از ۲% است و این روند نسبت به دوره ای پیشین روند کاهشی در این حوزه خواهد داشت. در کل بر اساس نتایج به دست آمده انتظار می رود ۵۰ % مساحت در این حوزه تخریب گردد. مراتع از ۵۲% مساحت به ۲۶% مساحت خود رسیده و مساحت زیادی از حوزه به صورت لم یزرع و با پوشش کم دیده شود. لذا پوشش کم توان یا خاک از ۱۰% مساحت کل حوزه به ۳۷% رسیده و غالب حوزه ارومیه به حالت بیابانی یا بدون پوشش تبدیل می گردد. نهایتا کشاورزی به عنوان مهم ترین کاربری مصرف آب در مکان های اولیه خود که در سال ۲۰۰۰ وجود داشته با تنها ۲% ادامه می یابد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، LCM ، دریاچه ارومیه