تاثیر تراکم گیاهی و دزهای کاهش یافته علف کش یدوسولفورون + مزوسولفورون (آتلانتیس) بر مدیریت تلفیقی علف های هرز گندم

به منظور ارزیابی تاثیر کاربرد مقادیر مختلف علف کش یدوسولفورون  +مزوسولفورون + مفن پایر )آتلانتیس) و تراکم های مختلف گندم بر کنترل علف های هرز، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان سپیدان منطقه بیضا انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح تراکم گندم ۱۵۰، ۳۰۰، ۴۵۰ و ۶۰۰ بوته در متر مربع و چهار غلظت علف کش یدوسولفورون + مزوسولفورون شامل صفر، ۷۲، ۱۲۶ و ۱۸۰گرم ماده موثره در هکتار بود. سمپاشی در مرحله ۲-۴ برگی علف های هرز انجام شد و ۴ هفته پس از سمپاشی نمونه برداری از علف های هرز انجام گرفت. به طورکلی نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد دزهای بالاتر علف کش تاثیر بهتری در کنترل علف های هرز داشت. به طوری که در دز مصرفی ۱۸۰ گرم ماده موثره در هکتار (دز توصیه شده) بیشترین میزان کنترل علف های هرز بدست آمد. همچنین بر اساس نتایج آزمایش کاربرد دز ۷۲ گرم ماده موثره در هکتار کارآیی مطلوبی در کنترل علف های هرز نداشت لذا قابل توصیه نمی باشد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که با افزایش تراکم بوته در متر مربع، می توان از دزهای کاهش یافته علف کش یدوسولفورون  +مزوسولفورون  استفاده نمود، به طوری که کاربرد دز ۱۲۶ گرم ماده موثره از علف کش آتلانتیس به همراه تراکم ۴۵۰ بوته در هکتار گندم بالاترین کنترل را در علف های هرز مزرعه داشت.