ارزیابی چرخه حیات کشت بادام زمینی در نظام های تک کشتی و مخلوط با لوبیا

امروزه بررسی اثرات زیست محیطی نظام های مختلف کشت محصولات کشاورزی و تعیین مناسب ترین الگوی کشت آن ها، امری حائز اهمیت است. از این رو در این پژوهش، اثرات زیست محیطی نظام های تک کشتی بادام زمینی (.Arachis hypogaea L) و کشت مخلوط بادام زمینی با لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) با رهیافت ارزیابی چرخه حیات مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات اولیه از طریق مصاحبه حضوری با ۱۳۶ کشاورز در منطقه کیاشهر استان گیلان به دست آمد. گرمایش جهانی، اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تغییر کاربری زمین، تخلیه منابع فسیلی، فسفات و پتاسیم هفت گروه تاثیر مورد مطالعه را تشکیل می دادند. نتایج نشان داد که آلاینده NH۳ بیش ترین نقش را در قالب گروه های تاثیر اسیدیته و اوتریفیکاسیون در هر دو نظام کشت داشت. مقادیر شاخص زیست محیطی (EcoX) در دو نظام کشت بادام زمینی و کشت مخلوط بادام زمینی- لوبیا به ترتیب ۶۸/۰ و ۴۲/۰ محاسبه شدند. همچنین شاخص تخلیه منابع (RDI) به ترتیب ۶۱/۳ و ۶۹/۲ به دست آمد. تخلیه منابع فسیلی و اوتریفیکاسیون خشکی بیش ترین اثرات زیست محیطی را در قالب گروه های تاثیر زیست محیطی و تخلیه منابع در هر دو نظام کشت داشتند. به طور کلی اثرات مخرب زیست محیطی نظام کشت مخلوط بادام زمینی- لوبیا در هر هفت گروه تاثیر کم تر از کشت بادام زمینی به تنهایی بود.

کلیدواژه ها:

اوتریفیکاسیون ، آلایندگی ، تخلیه منابع ، زیست محیطی ، گرمایش جهانی