تاثیر تاریخ و تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد توت فرنگی در تولید ارگانیک (در شرایط منطقه هشتگرد)

به منظور بررسی تاثیر تاریخ کشت و بوته بر خصوصیات مورفولوژیکی، کیفی و عملکرد توت فرنگی، آزمایش مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۳-۱۳۹۲ در منطقه هشتگرد استان البرز انجام شد. فاکتور اصلی شامل سه تاریخ کاشت یک اسفند، ۲۰ اسفند و ۲۰ فروردین و فاکتور فرعی شامل سه فاصله کشت بوته ۲۰، ۳۰ و ۴۰ سانتی متر بود (توت فرنگی رقم کاماروزا). نتایج نشان داد که بهترین تاریخ کشت، ۲۰ اسفند ماه با عملکرد ۶۷/۱۴۸ گرم در بوته در مقایسه با ۲۰ فروردین ماه بود که باعث افزایش بیش از ۳۰ درصد در عملکرد گردید ؛ علاوه براین این تاریخ بالاترین میزان ویتامین ث، آنتوسیانین، میزان مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، شاخص طعم و سفتی بافت را دارا بود. از لحاظ تراکم نیز افزایش تراکم از ۲۰ به ۴۰ بوته در متر مربع سبب افزایش تقریبا ۲۵ درصدی عملکرد گردید. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد ۲۰ اسفند بهترین تاریخ کشت و فاصله بوته ۴۰ سانتی متر مناسب ترین فاصله بوته جهت حصول عملکرد اقتصادی مناسب بود.

کلیدواژه ها:

خصوصیات مورفولوژیکی ، ویتامین ث ، آنتوسیانین ، کاماروزا