بررسی نقش آنزیم های آنتی اکسیدان در عملکرد دانه گندم (.Triticum aestivum L) تحت تنش کم آبی پس از گلدهی

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در انجام شد. شش ژنوتیپ گندم و چهار سطح تیمار آبیاری (شاهد و تنش در زمان های ۷، ۱۷ و ۲۳ روز پس از گرده افشانی) مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ ها شامل، دو ژنوتیپ متحمل به خشکی آذر-۲ و سرداری، دو ژنوتیپ نیمه متحمل HN۷ و DH-۲۰۴۹، و دو ژنوتیپ حساس به خشکی سارا و TEVEE بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی در زمان های مختلف پس از گرده افشانی سبب کاهش محتوی آب نسبی گیاه (به طور میانگین از %۵/۸۲ به %۵/۵۳) و محتوای کلروفیل برگ پرچم (به طور میانگین از ۳۳/۱۲ به ۱۷/۳ میلی گرم بر گرم) در ژنوتیپ های مختلف گندم شد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان شامل سوپر اکسید دیسموتاز(SOD)، کاتالاز (CAT) و پراکسیداز تحت خشکی به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین ارقام متحمل که میزان مالون دی آلدهید کمتر، محتوای آب نسبی کمتر و میزان کلروفیل بیشتری در شرایط خشکی داشتند و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بیشتری را نیز نسبت به ارقام حساس از خود نشان دادند. به نظر می رسد که فعالیت کمتر آنزیم های آنتی اکسیدان در ژنوتیپ های حساس منجر به کاهش تحمل گیاه به تنش خشکی و بنابراین کاهش بیشتر در عملکرد دانه گندم (به طور میانگین از ۲۳/۳۱۵۰ کیلوگرم در هکتار به ۲۱/۱۴۰۰ کیلوگرم در هکتار، کاهش %۵۵/۵۵) در مقایسه با ژنوتیپ های متحمل (به طور میانگین از ۷۲/۲۸۰۰ کیلوگرم در هکتار به ۶۹/۱۸۵۰ کیلوگرم در هکتار، کاهش %۹۲/۳۳) گردید.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، مالون دی آلدهید ، کلروفیل ، محتوی آب نسبی ، عملکرد دانه