مطالعه ی عددی و تجربی بال ترکیبی با شبکه یی از بالک ها در جریان های رینولدز پایین

هدف از این مقاله، به کارگیری شبکه یی از بالک ها (بالک شبکه یی) به منظور شکستن گردابه ها و کاستن شدت آشفتگی در نوک بال به منظور کاهش پسای القایی است. در این پژوهش دو پارامتر کلیدی یعنی زاویه هفتی و زاویه ی پس گرای بالک ها مورد مطالعه قرار گرفته اند. زاویه ی هفتی بالک، با افزایش فاصله بین گردابه های کوچک نوک هر بالک، از هم افزایی آنها جلوگیری کرده است. چینش بهینه، چینشی متقارن با زاویه ی هفتی ۲۰ درجه برای بالک اول و با شیب کاهشی ثابت تا زاویه ی هفتی ۲۰ درجه برای بالک آخر به دست آمده است. با افزایش زاویه ی پس گرای مجموعه بالک ها مشاهده می شود که پسای القایی کاهش و راندمان آئرودینامیکی تا حدود ۱۵\٪ افزایش یافته است. پس از آن، زاویه ی پس گرای مجموعه با کاهش دهانه ی بالک ها از بالک وسط به سمت لبه ی حمله و فرار بال تنظیم شده است. این حالت که چینشی مشابه بال بیضوی دارد افزایش چشمگیری (در حدود ۵۰\٪) در عملکرد آئرودینامیکی بال به وجود آورده است.

کلیدواژه ها:

بالک شبکه یی ، پسای القایی ، زاویه ی هفتی ، زاویه ی پس گرا ، رینولدز پایین