بررسی فعالیتهای دهیاری در گرایش به حفظ محیط زیست روستایی (مورد مطالعه: روستاهای شهرستان سروآباد)

توسعه پایدار روستایی پدیده ای چند بعدی با رویکردی جامع نگر و نظام مند در توسعه روستایی است که دربرگیرندهابعاد بنیادی و سازنده نظام توسعه روستایی و پیوندی موزون میان آنهاست. یکی از این ابعاد، محیط زیست روستاییاست که در چند دههی اخیر، با چالشهای اساسی مواجه شده است. با توجه به نقش و جایگاه دهیاری ها در روستا اینپژوهش به بررسی آثار فعالیتهای دهیاریها بر گرایش به حفظ محیط زیست روستایی در میان افراد روستاییانپرداخته که برای این منظور دو دهیاری در شهرستان سروآباد که در زمینه فعالیتهای محیط زیستی فعال بوده اند رامورد مطالعه قرار داده است. در بین تعداد ۱۲۸۳ از روستاییان ۳۸۱ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و بین آنهاپرسشنامه استاندارد به روش نمونه گیری طبقه ای توزیع شد. روایی پرسشنامه توسط اساتید و متخصصین مورد تائیدقرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. روش تجزیه وتحلیل داده ها با توجه به تک نمونه ای tماهیت داده های گردآوری شده از آماره های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون انجام شد. نتایج نشان میدهد که ارتباطقویای میان رابطه با دهیاری ها و گرایش روستاییان به حفظ محیط زیست وجود دارد و با افزایش ارتباط با دهیاریگرایش آنها به حفظ محیط زیست در آنها افزایش خواهد یافت. همچنین رابطه سواد زیست محیطی با رفتاهایزیست محیطی مثبت و مستقیم میباشد. به عبارت دیگر با افزایش یکی از متغیرها شاهد افزایشی با ضریب ۳۲۸%خواهیم بود. و رابطه آموزش هی زیست محیطی دهیاری ها با گرایش به حفظ مئیط زیست مثبت و معنادار است وافزایش هر کدام از این دو متغیر متغیر دیگر نیز با ضریب ۰.۳۱۵% افزایش خواهد یافت. و در نهایت تاثیر فعالیتدهیاری ها بر زنان بیشتر از مردان است انحراف معیار برای زنان برابر با ۰.۷۸ و برای مردان برابر با ۱۰.۳۳ بوده استکه انحراف از این میزان برای زنان ۰.۷۵ و برای مردان مساوی ۰.۷۰ بوده است.

کلیدواژه ها:

دهیاریها ، گرایش به حفظ محیط زیست روستایی ، توسعه پایدار روساتیی ، شهرستان سروآباد