پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس احساس انسجام، فراهیجان مثبت و سرسختی روانشناختی در کادر درمان

هدف از انجام این پژوهش، تعیین پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس احساس انسجام، فراهیجان مثبت و سرسختی روانشناختی در کادر درمان بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کادر درمان شهر کرج در سال ۱۴۰۱ بودند. جامعه آماری شامل کادر درمان مراکز بهداشت شهر کرج بود که از بین آنها، ۱۵۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب کرونا علی پور و همکاران ( ۱۳۹۸ )، احساس انسجام فلسنبرگ مدسن، ونتگوت و مریک ( - ۲۰۰۶ )، فراهیجان مثبت میتمانگروبر و همکاران ( ۲۰۰۹ ) و سرسختی روان شناختی کرج از کیامرثی، نجاریان و مهرابی زاده هنرمند ( ۱۳۷۷ ) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین احساس انسجام با اضطراب کرونا و بین فراهیجان مثبت با اضطراب کرونا و بین سرسختی روان شناختی با اضطراب کرونا رابطه منفی و معنی دار وجود داشت ( ۰۱ / ۰ < p ). همچنین، بین احساس انسجام، فراهیجان مثبت و سرسختی روان شناختی با اضطراب کرونا در کادر درمان رابطه چندگانه وجود داشت ( ۰۱ / ۰ < p ). بنابراین می توان نتیجه گرفت، با افزایش احساس انسجام، فراهیجان مثبت و سرسختی روان شناختی در کادر درمان، اضطراب کرونا در آنها کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، احساس انسجام ، فراهیجان مثبت ، سرسختی روان شناختی