تعیین رابطه پیوند با والدین و نشاط ذهنی با واسطه گری جهت گیری انگیزشی

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه پیوند با والدین و نشاط ذهنی با نقش میانجی جهت گیری انگیزشی (انگیزش درونی، بیرونی و بی انگیزشی) بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود که در قالب مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم مدارس شهر خرامه(۹۴۰ نفر) بودند. در این راستا تعداد ۲۷۳ دانش آموز با روش خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل مقیاس نشاط ذهنی (ریان و فردریک، ۱۹۹۷)، ابزار پیوند با والدین (پارکر و همکاران، ۱۹۷۹)، جهت گیری انگیزشی (والرند و همکاران، ۱۹۹۲) بود. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS نسخه ۲۴ نشانگر آن بود که مراقبت مادر و پدر پیش بینی کننده مستقیم و معنادار نشاط ذهنی بودند. علاوه بر این، پیوند با والدین پیش بینی کننده مستقیم و معنادار انگیزش درونی، بیرونی و بی انگیزشی بود. مراقبت و کنترل مادر و پدر نیز از مسیر انگیزش بیرونی، نشاط ذهنی را به صورت معنادار پیش بینی کردند. نتایج پژوهش حاضر حاکی از اهمیت پیوند با والدین و جهت گیری انگیزشی در نشاط ذهنی جوانان بود.نتایج مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS نسخه ۲۴ نشانگر آن بود که مراقبت مادر و پدر پیش بینی کننده مستقیم و معنادار نشاط ذهنی بودند. علاوه بر این، پیوند با والدین پیش بینی کننده مستقیم و معنادار انگیزش درونی، بیرونی و بی انگیزشی بود. مراقبت و کنترل مادر و پدر نیز از مسیر انگیزش بیرونی، نشاط ذهنی را به صورت معنادار پیش بینی کردند. نتایج پژوهش حاضر حاکی از اهمیت پیوند با والدین و جهت گیری انگیزشی در نشاط ذهنی جوانان بود.

کلیدواژه ها:

نشاط ذهنی ، پیوند با والدین ، جهت گیری انگیزشی