پاسخ مورفوفیزیولوژیک ذرت به باکتری های محرک رشد، کود روی و دور آبیاری

با هدف بررسی تاثیر تنش کم آبی و کاربرد کود روی و دو سویه از باکتری های سودوموناس پوتیدا (Sp) و سودوموناس فلورسنس (Sf) بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی به صورت اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار در سال ۱۳۹۱ در شهرستان مه ولات خراسان رضوی اجرا گردید. دورهای آبیاری ۶، ۹ و ۱۲ روز به عنوان کرت های اصلی و باکتری (بدون تلقیح، Sp و Sf) و کود روی (۰ و ۵۰ کیلوگرم سولفات روی در هکتار) به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شد. صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر و طول بلال، لوله شدن برگ ها، محتوای نسبی آب برگ بلال و عملکرد دانه ذرت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش کم آبی موجب کاهش معنی دار و تلقیح باکتریایی سبب افزایش معنی دار همه صفات، به جز لوله شدن برگ شدند. کاربرد کود سولفات روی ارتفاع بوته، طول بلال و عملکرد دانه ذرت را به طور معنی داری افزایش داد. با افزایش دور آبیاری از ۶ به ۱۲ روز ، میزان لوله شدن برگ ۲/۳ برابر افزایش و عملکرد دانه ۳/۵۷ درصد کاهش یافت اما استفاده از کود روی و باکتری های سودوموناس به طور معنی داری کاهش لوله شدن برگ و افزایش عملکرد دانه را به دنبال داشت. همچنین تمامی اثرات متقابل دوگانه بر عملکرد دانه معنی دار شد. به طور کلی استفاده از کود سولفات روی و باکتری سودوموناس توانست تحمل گیاه به تنش کم آبی را افزایش دهد. و از اینرو استفاده از آنها خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Water stress ، Pseudomonas ، Microelement ، corn ، Relative water content