مروری بر تحقیقات گیاهان شورزی در ایران: تبیین چالش ها و ارائه راهکارها
محل انتشار: فصلنامه اکو فیزیولوژی گیاهی، دوره: 10، شماره: 32
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 337
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPEC-10-32_010
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1401
چکیده مقاله:
در این مطالعه، تحقیقات شوری انجام شده در ایران بر روی گیاهان شورزی از سال ۱۳۵۶ تاکنون بررسی و تحلیل شده، به چالش ها پرداخته و در پایان نیز راهکارهایی برای آینده ارائه گردیده است. بر اساس تعریف ارائه شده در این مطالعه، «شورزی ها گیاهانی هستند که از طریق یکی از مکانیسم های ممانعت از ورود نمک به گیاه و یا کاهش غلظت نمک در سیتوپلاسم به شرایط شور سازگاری پیداکرده اند.» بر اساس این تعریف، این گیاهان را به دو گروه عمده شورزی های واقعی و شورزی های اختیاری تقسیم بندی می شوند. بررسی تحقیقات انجام شده در کشور بر روی گیاهان شورزی نشان می دهد که تحقیقات در ارتباط با گیاهان شورزی از حداقل نیم قرن اخیر آغاز شده و از اوایل دهه ۸۰ شمسی افزایش یافته و تاکنون به طور روزافزونی در حال رشد است. گیاهانی مانند کوشیا (Kochia scoparia)، خرفه (Portulaca oleracea) و سلمه تره (Chenopodium album) به خوبی از جنبه های مختلف رشدی بررسی شده اند و به نظر می رسد که گیاهانی مانند کینوا (Chenopodium quinoa)، سالیکورنیا (Salicornia spp.) و اسپند (Peganum harmala) پتانسیل بیشتری برای جلب تحقیقات دارند. در حدود ۳۰ درصد از تحقیقات شورورزی به بررسی جنبه های رشدی، ۱۱ درصد به بررسی ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی، ۱۱ درصد به کیفیت علوفه، ۱۱ درصد به به کارگیری راهکارهایی برای بهبود تولید، ۹% در مورد تغذیه و نیازهای کودی، در حدود ۷% مقدار روغن و ۲۸% به موضوعات پراکنده دیگر پرداخته شده است. تعداد تحقیقات انجام شده در شرایط کنترل شده نیز بیش از ۲ برابر تحقیقات در شرایط مزرعه ای است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
غلامحسن رنجبر
استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
هادی پیرسته انوشه
National Salinity Research Center
محمدحسین بناکار
مربی مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
حمیدرضا میری
دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد ارسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، ارسنجان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :