نقش تعامل خانواده ودانشگاه درتربیت شهروندی دانشجویان

تربیت شهروندی به مثابه آموزش دانشها مهارت ها و خلقیات شهروندی جهت مشارکت موفقیت آمیز درزندگیاجتماعی از جمله اهداف و کارکردهای مشترک میان خانواده ودانشگاه است بنیان این نوع تربیت از کودکی ودرمحیط خانواده شکل گرفته م یتواند با ورود فرد به مدرسه ودرنهایت دانشگاه از عمق و غنای بیشتری برخوردار گردد چرا که محیطهای آموزشی به ویژه دانشگاه امکان تعاملات اجتماعی را برای افراد فراهم آورده و بدین ترتیب زمینه ای را شکل میدهند که درآن اموخته ها نمود بیشتری می یابد درواقع تربیت شهروندی فرایندی تعاملی است و علاوه برآموزش دانش شهروند ی مستلزم یادگیری مهارت ها و خلقیات شهروندی نیز می باشد از این رو محیطهای آموزشی و بطور خاص دانشگاهی میتوانند زمینه ها و فرصت هایی را برای تعاملات واقعی و ارایه بازخوردلازم جهت تثبیت اصلاح تغییر حذف و حتی ایجاد رفتارهای مناسب و درنتیجه ورزیدگی درمهارت ها و خلقیات شهروندی را برای دانشجویان فراهم آورند باتوجه به اینکه چنانچه برنامه های طراحی شده دانشگاه دراین خصوص با آموزشهای حاصل از محیط خانواده ها هماهنگ و همسو باشد یادگیری عمیق تر و پربارتری را دردانشجویان شکل خواهد داد بنابراین ضروری است دراین خصوص میان خانواده ها و دانشگاه ها ارتباطی متقابل شکل گیرد.

کلیدواژه ها:

تربیت شهروندی ، دانش ، مهارت ، خلقیات ، خانواده ، دانشگاه ، برنامه درسی رسمی و فعالیت های فوق برنامه