واکنش رشد، نمو و عملکرد بادام زمینی به تغییرات دما و غلظت دی اکسیدکربن

به منظور بررسی اثر تغییرات دما و غلظت های مختلف دی اکسید کربن بر رشد، نمو و عملکرد بادام زمینی (رقم نورث کارولینای ۲) از مدل SSM-Peanut استفاده شد. مدل SSM-Peanut ترکیبی از سناریوهای مختلف تغییر اقلیم شامل کاهش ۱، ۲، ۳، ۴، افزایش ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ درجه سانتی گراد دما و عدم تغییر دما و همچنین غلظت های دی اکسیدکربن به میزان ۳۵۰، ۴۰۰، ۴۵۰، ۵۰۰، ۵۵۰، ۶۰۰، ۶۵۰ و ۷۰۰ پی پی ام در نظر گرفته شد. این مطالعه با استفاده از داده های آزمایش های مزرعه ای اجرا شده در شهرستان آستانه اشرفیه صورت گرفت. شبیه سازی برمبنای داده های هواشناسی واقعی سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ ایستگاه سینوپتیک کیاشهر (شهرستان آستانه اشرفیه) اجرا شد. نتایج نشان داد که کاهش دما نسبت به شرایط کنونی منجر به افزایش روز تا مراحل فنولوژیکی بادام زمینی گردید، به طوری که با کاهش ۴ درجه ای دما، روز تا رسیدگی از ۱۳۵ روز به ۱۶۶ روز افزایش پیدا کرد. با افزایش ۱ تا ۵ درجه دما نسبت به شرایط کنونی، روز تا رسیدگی از ۱۳۵ روز به ۱۱۶ روز کاهش پیدا کرد. کاهش دما نسبت به شرایط کنونی باعث کاهش عملکرد بادام زمینی گردید، به طوری که در شرایط کنونی صرفا با کاهش ۴ درجه سانتیگراد ۴۰ درصد از عملکرد دانه و غلاف کاهش پیدا کرد. اما با افزایش غلظت CO۲ از شدت کاهش عملکرد کاسته شد، به طوری که کاهش ۴ درجه سانتیگراد دما در غلظت ۵۵۰ پی پی ام CO۲ هوا منجر به کاهش ۳۷ درصد از عملکرد بادام زمینی کاهش شد.

کلیدواژه ها:

تغییرات دما ، تغییرات عملکرد ، غلظت دی اکسیدکربن ، مدل SSM-Peanutمراحل فنولوژیکی