ارزیابی صفات مورفوفیزیولوژیکی و شاخص های تحمل به خشکی در تعدادی از لاین های پیشرفته گندم دوروم (Triticum durum L.) در شرایط آبیاری تکمیلی و بدون آبیاری

تتوسعه صنایع تبدیل غذایی، ضرورت افزایش تولید گندم دوروم در کشور را آشکار ساخته و از طرفی، تنش های محیطی عامل کاهش عملکرد گیاهان زراعی به شمار می روند. به منظور مقایسه ۱۲ لاین پیشرفته گندم دوروم از نظر تحمل به خشکی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار و در دو شرایط بدون آبیاری و آبیاری تکمیلی در سال زراعی ۹۴-۱۳۹۳ در ایستگاه تحقیقاتی دیم گچساران انجام و صفات مورفوفیزیولوژیکی آنها شامل ارتفاع بوته، طول خوشه، طول پدانکل، طول دوره پر شدن دانه، تعداد بوته در متر مربع، وزن هزار دانه و عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کلیه صفات مورد بررسی در لاین ها (به جز طول پدانکل) واکنش متفاوتی به شرایط آبیاری تکمیلی و بدون آبیاری نشان دادند که نشاندهنده تنوع ژنتیکی بالا بین ژنوتیپ های مورد مطالعه می-باشد. با در نظر گرفتن اکثر صفات، لاین Ter در هر دو شرایط آبیاری تکمیلی و بدون آبیاری، متحمل ترین ژنوتیپ به خشکی بود. با توجه به شاخص های GMP و STI لاین های Ter، Icajihan و Aghrass متحمل ترین ژنوتیپ ها بودند. تجزیه خوشه ای در هر دو شرایط آبیاری تکمیلی و بدون آبیاری تکمیلی، لاین ها را در چهار گروه قرار داد ولی لاین های متحمل کنار هم قرار نگرفتند. بطور کلی، با توجه به عملکرد و شاخص های تحمل، لاین Icajihan مناسب-ترین ژنوتیپ برای کشت در شرایط بدون آبیاری تکمیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

خشکی ، تنوع ژنتیکی ، شاخص های تحمل به خشکی ، عملکرد