وجوه تمایز روش های تدریس فعال و غیرفعال

سیستم آموزش و پرورش، یکی از اساسی ترین و مهم ترین سیستم های نظام هرکشور محسوب می شود که به عنوان فضایی برای تربیت نیروی انسانی و توسعه همه جانبه علوم و فناوری فعالیت می کند. ازآنجایی که دنیا هر روز درحال پیشرفت است، در رویکردهای تدریس نظام های آموزشی نیز به منظور هماهنگی با تحولات علمی، باید یک نوگرایی به وجود آید و سعی شود بیشتر، مهارت های ذهنی مانندخلاقیت، تفکرانتقادی و انجام کارهای پژوهشی در دانش آموزان تقویت شود. بنابرین دیگر نمی توان با طرز تلقی گذشته و سوگیری های کهنه به دانش آموزان و تربیت آن ها نگریست. نظام های آموزشی امروزی باید نیروهایی را تربیت کنند که در درک دنیای پیچیده موجود، توانمند ودر مدیریت آن خلاق باشند. تربیت انسان های متفکر و خلاق، روش خاص خودرا می طلبد. این پژوهش با تکیه بر منابع کتابخانه ای و مطالعاتی سعی بر آن دارد تا به بررسی وجوه تمایز روش های فعال و غیرفعال بپردازد.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، تدریس فعال ، تدریس غیرفعال ، دبیران ، دانش آموزان