بررسی تاثیر تعداد پاس های فرآیند نورد تجمعی بر ریزساختار و خواص مکانیکی نانوکامپوزیت مس - آلومینا

یکی از روشهای فرآوری کامپوزیت های فوق ریزدانه ، فرایند نورد تجمعی است . این روش جزء فرایندهای تغییرشکل پلا ستیک شدید ا ست که با ایجاد ریزدانگی ، موجب افزایش سختی و ا ستحکام ماده می شود. در این تحقیق ، ورقهای نانوکامپوزیت ۳O۲Cu/Al با مقدار %۲ آلومینا به میزان ۱ و ۳ پاس تحت فرایند نورد تجمعی در دمای اتاق و بدون حضور روانکار قرار گرفتند. کیفیت پیوند ایجاد شده در حین فرایند نورد تجمعی و نیز نحوه توزیع نانوذرات آلومینا در زمینه ورقه های مسی توسط میکروسکوپهای نوری و الکترونی روبشی FESEM مورد بررسی قرارگرفت . همچنین ، به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونه های مذکور، آزمایش کشش تک محوری و ریزسختی سنجی ویکرز در دمای محیط انجام شد. ت صاویر حا صل از میکرو سکوپ نوری ن شان داد در نمونه با ۳ پاس نورد، کیفیت پیوند ات صال منا سبی ایجاد شد. برر سی تصاویر به دست آمده با FESEM، توزیع نسبتا یکنواخت نانوذرات آلومینا در پایه مس و وجود باندهای برشی در این نمونه را ن شان داد. همچنین ، نتایج ن شان داد که اعمال ۳ سیکل نورد تجمعی ، اندازه دانه را به مقیاس فوق ریزدانه کاهش داد. نتایج ریز سختی سنجی ویکرز حاکی از افزایش سختی با افزایش تعداد سیکل نورد تجمعی بود به طوریکه ، سختی نمونه نورد تجمعی شده تا ۳ پاس حدود ۴۰% نسبت به سختی نمونه ۱ پاس نورد شده افزایش داشت . نتایج آزمون کشش تک محوره نشان داد که استحکام ورق نانوکامپوزیت بعد از سه پاس نورد به حدود MPa ۳۸۵ رسید درحالی که ، این میزان در نمونه کامپوزیتی ۱ پاس نورد شده در حدود MPa ۳۲۳ محاسبه شد. بررسی خواص مکانیکی نمونه های تولیدی نشان دادکه سختی و استحکام نانوکامپوزیت حاصل با افزایش تعداد پاس نورد تجمعی افزایش یافت .