بررسی حیاء وحیامندی از دیدگاه آیات و روایات

اسلام و قرآن در مورد پاکدامنی وحیا و عفت سفارشهای بیشماری نموده که پیامبران و فرستادگان الهی نیز در رسالت خود به اینموضوعات بسیار پرداخته اند و از آنجایی که یکی از ویژگیهای مومنان دارا بودن، عفت و پاکدامنی است. حیا و بی حیاییاختصاص به زنان و جنس مونث ندارد بلکه فضیلتی است که مردان به همان اندازه زنان می بایست از آن برخوردار باشند، حیا بهمعنای پرهیز از زشتی ها در عمل و رفتار وکنش و منش انسانی است که اختصاصی به یک جنس ندارد. حیا نقش مهمی در اسلامدارد. حیا به عنوان یکی از مهمترین بخش های ایمان شمرده شده است. طالعه درباره مفهوم »حیا« در آیات و روایات نشان میدهد که منشا پیدایش این حالت، درک حضور در محضر ناظری آگاه، محترم و گرانمایه است. این مفهوم را در خلال آنچه در کتاب و سنت در باب حیا آمده است، به وضوح میتوان مشاهده کرد. این مفهوم، قدر مشترک میان همه انواع حیا است. در تعاریف دیگر حیا که در کتب اخلاقی ذکر شده است، از حیا به نوعی انفعال و اتصاف نفسانی و انزجار از کار خلاف آداب برای جلوگیری از کوتاهی کردن در حق دیگران، جهت حرمت شخص مقابل و مواجهه با آنچه آن را نقص میدانند، یاد شده است. در نامه ۵۳ نهج البلاغه، امیرالمومنین(ع) خطاب به مالک اشتر میفرماید: ای مالک افرادی را برای حکومت انتخاب کن که طمع را از دل ریشه کن کرده باشند و چرب زبانی نتواند آنها را تحت تاثیر قرار دهد و همچنین با تجربه و با حیا باشند.

کلیدواژه ها:

حیاء ازدیگاه قرآن ، حیا ءازنظرائمه(ع) ، حیاء اردیدگاه مردم