تحلیل محدودیت های آزادی در نظام حقوق اساسی ایران و فرانسه

نهاد آزادی از جمله نهادهای برشمرده شده در حقوق اساسی می باشد، تمام مکاتب این نهاد را با توجه به اقتضای فکر و زمانی خودشان مورد پذیرش قرار داده اند. حقوق اساسی ایران و فرانسه نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به نهاد آزادی در قانون اساسی خویش نقشی پررنگ بخشیده اند. آزادی مطلق در هیچ کدام یک از نظام های حقوقی و قوانین اساسی مورد پذیرش قرار نگرفته است، بلکه برای آزادی حدودی ترسیم کرده اند. کشورهای غربی در پی تضعیف مکاتب الهی به عدم وجود آزادی بواسطه قیودی که بر آن بار شده است اشاره می کند و بدین طریق در پی ایجاد از خودبیگانگی در جوامع مزبور می باشند. حال آنکه این نهاد اساسی در نظام های آنها نیز دارای محدودیت هایی می باشد و شناخت این محدودیت ها به جوامع غیرغربی در راستای فهم درست از آزادی کمک می نماید.لذا در این در پی آن هستیم تا در یک مطالعه تطبیقی میان نظام حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران و فرانسه بیان محدودیت های بار شده بر آزادی برآییم و ریشه های این محدودیت ها را کشف نماییم. قانون اساسی ایران و فرانسه با پذیرفتن آزادی به عنوان یک نهاد اساسی و بارکردن محدودیت هایی بر آن با هم مشابهت دارند به نحوی که این تحقیق با بررسی تطبیقی دو نظام جمهوری اسلامی ایران و فرانسه و با رویکردی مقایسه ای میان حقوق اساسی این دو کشور، ریشه های محدودیت بارشده بر آزادی را در دو محور مبانی ساختاری و مبانی ملی شناسایی و مورد بررسی قرار می دهد که به سبب اختلاف در مبانی این دو نظام در مصداق ها شاهد تفاوت هایی هستیم. شیوه گردآوری مطالب این پژوهش کتابخانه ای بوده و ماهیتی علمی-پژوهشی را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

آزادی ، محدودیت ، حقوق اساسی تطبیقی ، حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران ، حقوق اساسی فرانسه