بررسی نحوه تعامل قانونی و هدفمند دیوان عدالت اداری و سازمان تامین اجتماعی

هرچند وفق ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری شعب دیوان عدالت اداری منحصرا از جهت نقض قوانین و مقررات صلاحیت رسیدگی به تصمیمات دستگاه ها را دارند و آمارها گواه این مدعا هستند که اکثریت نسبی پرونده های مطروحه منتج به تایید اقدامات سازمان تامین اجتماعی می گردند، لیکن در بسیاری از موارد صدوردستور موقت در پرونده های مطالباتی، یا عدم قطع مستمریهای من غیرحق، هرچند که دادنامه قطعی پس از مضی مدت طولانی له سازمان صادرگردد، و یا معضل ورود ماهوی شعب به موضوع پرونده و نیز اعمال ماده ۶۳ قانون مذکور و بهره مندی از نظریات کارشناسان رسمی دادگستری، که اغلب فاقد تخصص لازم در موضوعات تخصصی تامین اجتماعی هستند، موجب عدم تعادل و توزان در منابع و مصارف سازمان خواهند شد که به صلاح سازمان تامین اجتماعی و در نهایت به سود بیمه شدگان نیست. در نهایت با بررسی این مقاله به این نتیجه خواهیم رسید نه تنها تاثیر دادنامه های صادره از دیوان عدالت اداری بر سازمان تامین اجتماعی به یک میزان نیست بلکه متقابلا عملکرد سازمان تامین اجتماعی نیز در جهت کاهش آثار نامطلوب احتمالی نیز موثر است که نیازمند تلاشهای بیشتر جهت تعامل با دیوان عدالت اداری، هیات دولت و مجلس شورای اسلامی (جهت رفع خلاء های قانونی) است. بی شک پیگیری این روند که در سالهای اخیر به جدیت دنبال می شود موجب افزایش رضایتمندی بیمه شدگان وکاهش چندین هزار شکایت درسال می گردد.

کلیدواژه ها:

دیوان عدالت اداری ، هیات عمومی دیوان عدالت اداری ، دادنامه ، سازمان تامین اجتماعی