نقش عدم قطعیت پیش بینی جریان ورودی در بهره برداری بهینه از مخازن

در این مقاله انواع مدل های برنامه ریزی پویای استوکاستیک (SDP)۱ و همچنین برنامه ریزی پویای قطعی (DP)۲ برای سد مخزنی چندمنظوره دز واقع در جنوب غربی ایران ارائه و مقایسه شده اند. ارزیابی نقش پیش بینی جریان ورودی در بهره برداری بهینه از مخازن، با استفاده از دو نوع مدل برنامه ریزی پویای استوکاستیک صورت گرفته است. مدل های SDP از نظر نوع متغیر حالت جریان ورودی و به کارگیری احتمال شرطی و یا غیرشرطی با هم تفاوت دارند. برای بررسی سیاستهای بهینه به دست آمده از مدل های مختلف، از مدل شبیه سازی استفاده شده است. جهت این منظور و برای مقایسه نتایج حاصل از آن از میانگین پارامترهای مختلف بهره برداری و معیارهای ارزیابی از قبیل اعتمادپذیری، برگشت پذیری و آسیب پذیری استفاده شده است. در دو مدل SDP که متغیر حالت هیدرولوژیکی جریان ورودی دوره فعلی را به جای جریان ورودی دوره قبل به کار می برند، با استفاده از جریانهای پیش بینی شده و مشاهده شده، شبیه سازی به هنگام انجام شد و همچنین تاثیر دقت پیش بینی و انواع روش های مختلف پیش بینی جریان در بهره برداری از مخزن، مورد مطالعه قرار گرفته است. تابع هدف به صورت کلی، حداقل سازی مجموع مربعات انحراف دو طرفه از خروجی و ذخیره مطلوب در نظر گرفته شده است. این تحقیق نشان می دهد که عدم توجه به موضوع پیش بینی در مدل هایی که نیاز به پیش بینی جریان دارند و معلوم فرض کردن داده ها، نتایجی پرخطا و به دور از واقعیت داشته و فرد را در انتخاب نوع مدل دچار اشتباه می کند. از طرف دیگر دقت پیش بینی ها تاثیر بسزایی در بهره برداری بهینه از مخازن دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی پویای استوکاستیک ، خطای پیش بینی ، بهینه سازی ، شبیه سازی ، پیش بینی جریان ورودی ، بهره برداری مخزن ، انرژی برقابی