مقاله ترویجی: مروری بر کارایی ترکیبی فناوری پلاسما و سیانوباکتری ها در حذف فلزاتی چون روی، کلسیم و منزیم

حضور یون­ های فلزات سنگین حل شده در آب­ های لوله کشی، مشکلاتی جدی برای سلامت انسان ایجاد می ­کند. با رشد سریع جمعیت جهان و به منظور ارائه آب آشامیدنی سالم، نیاز به بهبود فناوری نوین برای تصفیه آب همواره رو به افزایش است. در مقایسه با روش­ های مختلف و مرسوم حذف فلزات سنگین، استفاده از سیانوباکتری­ ها یک روش بالقوه است، چرا که افزون بر رویکرد مقرون به صرفه، قابل اجرا در محل و جز روش ­های شیمی سبز می ­باشد. در حقیقت سیانوباکتری­ ها، ابزار بسیار مناسبی برای جداسازی فلزات هستند چرا که می ­توانند به صورت هم زمان فلز را از راه جذب زیستی و تجمع زیستی جدا کنند. جذب زیستی یک پدیده سطح سلولی است، در حالی که تجمع زیستی در داخل سلول رخ می­ دهد. افزون بر این، استفاده از فناوری پلاسما به عنوان عامل محرک، درصد حذف فلزات را در دوره­ های زمانی مختلف افزایش می دهد. برای نگارش این مقاله، هم از تجربیات و مقالات نویسندگان مقاله و هم از جدیدترین مقالات موجود در پایگاه های اطلاعاتی Web of Science، Pub Med، Google Scholar، Scopus و  ScienceDirectاستفاده شده است. بررسی مقالات موجود نشان داد که اگر چه مطالعات بسیاری در زمینه کاربرد سیانوباکتری­ ها در حذف فلزات سنگین وجود دارد، اما استفاده ترکیبی آن­ها با فناوری پلاسما در تصفیه زیستی کمتر مطالعه شده است. از این رو، هدف این مقاله، مروری بر کارایی ترکیبی فناوری پلاسما و سیانوباکتری ­ها در حذف فلزاتی چون روی، کلسیم و منزیم در صنایع آب و فاضلاب و ساز وکار دفاعی سیانوباکتری­ ها در برابر سمیت ناشی از فلزات است. افزون بر این، توانایی گونه ­های مختلف سیانوباکتری برای جداسازی فلزات سنگین از آب در شرایط محیطی مختلف با تولید اگزوپلی ساکاریدها و مسیرهای بیوسنتزی مقایسه خواهد شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه تصویری کامل برای شناسایی و اجرای یک روش کاربردی زیست پالایی در مقیاس صنعتی ارائه می­ دهد که مقرون به صرفه بوده و از نظر زیست محیطی پایدار است.

کلیدواژه ها:

فناوری پلاسما ، فلزات سنگین ، زیست پالایی ، سیانوباکتری ها