بهینه سازی سیستم های ذخیره سیکلی؛ مبانی و فرمول بندی مدل طراحی

سیستمذخیرهسیکلی، سیستمی است ترکیبی، متشکل از دو زیرسیستم آب سطحی و آب زیرزمینی که تامین نیازهای تعهد شده را با تشکیل یک حلقه تعاملی بینابینی به وجود می آورد. جهت مدل سازی این سیستم ها لازم است ارتباط هیدرولیکی بین کلیه مولفه های آن مد نظر قرار گیرد. در این مقاله مبانی و فرمول بندی مدل بهینه سازی طراحی سیستم ارائه گردیده است. بهینه سازی پارامتر گسترده طراحی سیستم ذخیره سیکلی مورد توجه قرار گرفته و از فرم اصلاح شده و تعمیم یافته روش ماتریس پاسخ واحد جهت اتصال مدل شبیه سازی آب زیرزمینی، به مدل بهینه سازی طراحی سیستم استفاده شده است. در سیستم ذخیره سیکلی حاضر علاوه بر تعامل طبیعی و فیزیکی بین دو زیر سیستم آب سطحی و زیرزمینی، رابطه دیگری نیز از طریق یک فرمان بهره برداری بهینه بین این دو زیر سیستم برقرار می باشد. جهت آزمون مدل ارائه شده، از یک سیستم ذخیره سیکلی ساده فرضی استفاده شده است. در ادامه براساس اطلاعات رودخانه و آبخوان دشت ابهر، مطالعه موردی انجام گرفته است. جهت حل مدل از نرم افزار LINGO استفاده گردیده است. حل مدل ضمن تعیین سطح بهینه توسعه هر بخش از سیستم، اندرکنش و تعامل بخش های مختلف را جهت تعیین نیازهای متفاوت نتیجه می دهد. نکته قابل توجه اینکه نتایج بهره برداری بهینه در برخی از بخش های سیستم با رویکرد بهره برداری معمول متفاوت است.

کلیدواژه ها:

سیستم ذخیره سیکلی ، بهره برداری تلفیقی ، تغذیه مصنوعی ، بهینه سازی پارامتر گسترده ، برنامه ریزی غیرخطی