ارزیابی روش های تخمین میزان تبخیر برای مخزن سد ساوه (الغدیر)

در این تحقیق میزان تبخیر سالانه و ماهانه از دریاچه سد ساوه (الغدیر) توسط تعدادی از روش ها از قبیل روش بیلان آبی و استفاده از تشتک تبخیر، روابط تجربی، روابط نوع Penman، روش بیلان انرژی (BREB) و مدل CRLE به مدت ۱۳ سال (۱۳۸۶-۱۳۷۴) برآورد گردیده  است. مقادیر تبخیر سالانه روش های مختلف مورد استفاده از مقدار حداقل ۱۴۵ سانتی متر برای روش Debruin-Keijman تا مقدار حداکثر ۱۷۵ سانتی متر برای روش CRLE آب های کم عمق متغیر می باشد. همچنین، الگو و تفاوت میانگین بلند مدت (۱۳ ساله) ماهانه تبخیر حاصل از هر یک از روش های مورد استفاده در این تحقیق با نتایج روش بیلان انرژی به عنوان روش استاندارد متفاوت می باشد. روش هایی از قبیل روش Mass transfer ،Debruin، Penman،  Makkink، Papadakis و Priestley-Taylor دارای میانگین مقدار ماهانه تبخیر تقریبا برابر با روش BREB می باشند، ولی در این میان انحراف معیار روش های  Penman، Mass transfer و Priestley-Taylor بسیار کوچک می باشد و روش های ذکر شده دیگر دارای انحراف معیار نسبتا زیادی هستند. همچنین، علاوه بر مدل CRLE که صلاحیت آن برای محاسبه تبخیر از مخزن سد ساوه رد شد، ر وش های  Thornthwaite، Hamon و Ryan-Harleman نیز دارای انحراف زیادی نسبت به روش استاندارد مورد استفاده می باشند.

کلیدواژه ها:

تخمین تبخیر ، روش بیلان انرژی ، سطوح آزاد آبی ، مدل CRLE