بررسی اثر فرآیند تهیه خیارشور بر میزان باقیمانده آفت کش متالاکسیل و دیازینون در محصول خیار سنتی
محل انتشار: فصلنامه دانش زیستی ایران، دوره: 17، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 335
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ZISTI-17-2_005
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: بهمنظور حفظ سلامت غذا، کنترل باقیمانده آفتکشها در غذا بخصوص صیفیجات و سبزیجات امری ضروری است. دیازینون و متالاکسیل بهعنوان یک آفتکش شیمیایی بهدلیل طیف اثربخشی گستردهای که دارد مورد توجه بسیاری از تولیدکنندگان محصولات کشاورزی قرارگرفته است، اما درصورت عدم رعایت دوره ماندگاری آن، وجود بقایای سم در محصولات، سلامت مصرفکنندگان را به شدت به مخاطره می اندازد هدف: در این مطالعه اثر دو نوع سم دیازینون و متالاکسیل در سمپاشی بوتههای خیار و اثر فرایند تبدیل خیارشور بر باقیمانده سموم ارزیابی شد. مواد و روشها: میزان باقیمانده سم متالاکسیل پس از ۳، ۵ و ۷ روز در متالاکسیل و میزان باقیمانده سم دیازینون پس از ۳، ۵، ۷ و ۱۰ روز در خیارهای برداشت شده، اندازهگیری گردید. همچنین جهت بررسی اثر فرآیند تهیه خیارشور، میزان باقیمانده سموم درخیارشورها اندازهگیری شد. نتایج: مقدار باقیمانده سم دیازینون در خیار پس از گذشت دوره کارنس۱۰ روزه به مقدار۰۶۵۵/۰ میلی گرم بر کیلوگرم رسید. نتایج حاکی از آن بود که تاثیر فرآیند (خیارشور) سبب میشود که میزان سم باقیمانده دیازینون در محصول خیارشور نسبت به واحد میلیگرم سم در کیلوگرم خیار کاهش یابد. با توجه به اثر سودمند فرآیند تبدیلی خیارشور پاستوریزه بر کاهش باقیمانده دیازینون در خیار میتوان خیارها را قبل از طی دوره کارنس بدون نگرانی در مورد سپری شدن دوره تاثیر سم برداشت کرد و برای تهیه خیارشور مورد استفاده قرار داد. نتیجه گیری: استفاده از فرآیندهای تبدیلی نظیر تبدیل خیار به خیارشور سبب میشود که میزان سمها و آفتکشهایی که برای محصولات کشاورزی استفاده میشود میتواند با استفاده از این فرآیندها کاهش یابد که البته این موضوع در این تحقیق در مورد سم متالاکسیل مورد تایید نمیباشد. استخراج آفتکشها از نمونه ها به روش استخراج با حلال و اندازه گیری توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی با طیف سنجی جرمی صورت گرفت.
نویسندگان
مرضیه صادقی
گروه صنایع غذایی، واحد سوادکوه، دانشگاه آزاد اسلامی، سوادکوه، ایران
شیوا دهقان آبکنار
دانشیار گروه شیمی، واحد سوادکوه، دانشگاه ازاد اسلامی، سوادکوه، ایران
نازنین خاکی پور
استادیار گروه کشاورزی، واحد سوادکوه، دانشگاه ازاد اسلامی، سوادکوه، ایران