بهره برداری بهینه از مخزن با استفاده از روش پیوسته محدودیت حالت

مخازن یکی از مهمترین سیستم های آبی هستند که امروزه نقش مهمی را در پیشرفت و توسعه اجتماعی و اقتصادی جوامع ایفا می کنند. روش های مختلفی برای بهره برداری آب از مخازن وجود دارند که عموما در قالب برنامه های پویا۱ (DP) ارائه شده است. اما به طور کلی می توان مدل های موجود را به دو گروه مدل های پیوسته و گسسته تقسیم بندی کرد. اخیرا مدل های پیوسته متعددی به دلیل مشکلات ابعادی مدل های پویا (DP) مورد استفاده قرار گرفته اند که از آن جمله می توان مدل پویای تصادفی پیوسته محدودیت- حالت۲ (CS) را نام برد. این تحقیق قصد دارد تا مقایسه ای را میان کارایی مدل های پیوسته و گسسته داشته باشد. برای این منظور مدل پویای تصادفی پیوسته محدودیت-حالت (CS) و مدل های گسسته برنامه ریزی پویا (DP) و برنامه ریزی پویای تصادفی۳ (SDP) انتخاب شدند. نمودارهای تغییرات حجم مخزن و مقدار رهایی آب از مخزن و نیاز آبی و همچنین شاخص های اعتماد پذیری برای مدل های مذکور محاسبه و نتایج بدست آمده از سه مدل با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل از مقایسه شاخص های اعتمادپذیری مدل ها نشان می دهد که در مجموع مدل محدودیت- حالت کارایی بهتری نسبت به مدل های دیگر دارد.

کلیدواژه ها:

مخازن ، بهینه سازی ، اعتماد پذیری ، مدل محدودیت-حالت