تحلیلی بر دو اثر با موضوعی همسان از گوستاو کلیمت و اگن شیله با تاکید بر مفاهیم نمادین رنگ­ها

زندگی بشر آکنده از نماد است. در عرصه هنر رنگ­ها از دیرباز معنایی نمادین داشته است. در اواخر قرن نوزدهم، نهضت نمادگرایی با بیانیه نمادگرایان در فرانسه آغاز گردید و نقاشی ایده­ها به وسیله آلبرت اوربر در پیوند با هنرهای تجسمی تعریف شد. گوستاو کلیمت، از نقاشان سبک سمبولیسم بود. وی کوشید همانند شاعری پراحساس، مفاهیم کلی و انتزاعی مانند زندگی، مرگ، موسیقی، شهوت و حسادت را با خطوط و رنگ های نمادین مجسم کند. اگن شیله -نقاشی با سبک اکسپرسیونیسم- از شاگردان وی بود و از سبک سمبلیستی استادش متاثر بوده است. نگارندگان با روش پژوهش توصیفی تحلیلی و روش اسنادی به گردآوری اطلاعات پرداخته اند تا به پرسش اصلی پژوهش پاسخ دهند. این پژوهش، به بررسی تطبیقی رنگ­های نقاشی «بوسه» اثر گوستاو کلیمت و نقاشی «کاردینال و راهبه (مراقبه)» اثر اگن شیله می­پردازد که در ارتباط با هدف پژوهش حاضر است. پرسش پژوهش این است که دو نقاشی مذکور از منظر معنای نمادین رنگ­ها چه تاثیری بر روی درک احساسی مخاطب می گذارند؟ دستاورد پژوهش نمایانگر آن است که دو اثر هنری با  آنکه  موضوع یکسانی دارند ولی هنرمندان در گزینش رنگ­ها به مقصود و احساسات خود توجه کرده­اند. با توجه به گزینش رنگ­ها، یک اثر حس نگرانی و ترس و اثر دیگر، حس علاقه و عشق را به مخاطب القا می­کند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: سمبولیسم ، اکسپرسیونیسم ، گوستاو کلیمت ، اگن شیله ، نماد ، رنگ