ارزیابی و مقایسه کارایی الگوریتم بخار آب قابل بارش جو MODIS و AMSR۲ در سطح خشکی در نیمه غربی ایران

بخار آب قابل بارش (TPW) جو یکی از پارامترهای مهم در هواشناسی و هیدرولوژی می باشد. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی کارایی الگوریتم های سنجش از دور برآورد TPW در سطح خشکی در محدوده امواج مایکروویو و اپتیکی در نیمه غربی ایران است. در این راستا، الگوریتم برآورد TPW در محدوده امواج مایکروویو با به کارگیری داده های رادیومتر اسکن کننده پیشرفته مایکروویو ۲ (AMSR۲) در روزهای ابری و فاقد ابر و محصول TPW مادون قرمز نزدیک اسپکترورادیومتر تصویربردار با قدرت تفکیک متوسط (MODIS) با نام MOD۰۵ تنها در روزهای فاقد ابر مورد ارزیابی قرار گرفتند زیرا این محصول در روزهای ابری کارایی ندارد. نتایج ارزیابی با استفاده از داده های رادیوساند در روزهای فاقد ابر نشان دهنده دقت بالاتر محصول MOD۰۵ نسبت به الگوریتم AMSR۲ بود، طوری که ضریب تعیین (R۲) در TPW حاصل از سنجنده AMSR۲ و محصول MOD۰۵ به ترتیب ۰.۵۱۶ و ۰.۶۵۰ و مقدار جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) به ترتیب ۵.۱۲۹ و ۴.۵۴۲ میلی متر بود. در روزهای ابری مقدار R۲ و RMSE مقادیر حاصل از سنجنده AMSR۲ به ترتیب ۰.۲۸۴ و ۷.۳۶۷ میلی متر به دست آمدند. مجموعا در روزهای ابری و فاقد ابر مقدار R۲ و RMSE در مقادیر TPW سنجنده AMSR۲ به ترتیب ۰.۴۲۰ و ۵.۹۷۶ میلی متر محاسبه گردیدند.

کلیدواژه ها:

بخار آب قابل بارش ، ایران ، AMSR۲ ، MODIS ، رادیوساند