بررسی سایکودرام در نمایشنامه ای برای کودک و نوجوان (مطالعه موردی: نمایشنامه «بابا که ترس ندارم»)

تحقیق حاضر در زمینه سایکودرام است. سایکودرام یا نمایشنامه درمانی. یک نوع روش معالجه برایبیماران وسواسی و روان پربش می باشد که برای اولین بار توسط مورنو ابداع شده است. بعد از بررسی هایفراوان فرضیه ای مد نظر قرار گرفت» این که نمایشنامه ها ابزارهای معالجه در دست روان شناسان و روانکاوهامی تواند باشد. نمایشنامه های بسیاری وجود داشتند که چه در داخل کشور و چه در خارج. می توان موردکنکاش قرار داد و اجزای نمایشنامه درمانی را در درون آن ها بررسی کرد. در تحقیق حاضر تلاش شده تا بابررسی اجزای سایکودرام در دو نمایشنامه که محوریت اصلی آن. کودک و نوجوان است و با روحیات وخلقیات آن ها همخوانی دارد. برای سهولت استفاده بعد از تجزیه و تحلیل در دسترس روان شناسان قرارگیرد.در ابتدا با خواندن نمایشنامه ها «بابا که ترس نداره» که در اصل در به دو موضوع ترس از حیوان و دردیگری ترس از مرگ را نشان می دهد. اجزای سایکودرام را در درون متن, تکه تکه کرده و مورد تفحصقرارداده شد. به نوعی که قرار گرفتن کودک دچار بیماری اضطراب . به عنوان نقش اصلی بازی و طی روندنمایشنامه، خود به این نتیجه می رسد که اگر بر ترس خود غلبه کند و تصمیم بگیرد که صفت شجاعت رادر درونش پرورش دهد. می تواند فوبیای ترس یا مرگ را از خود دفع کند تا حدی که در نمایشنامه،کودک در حین ایفای نقش تا حد ایثارگری و شهادت می تواند پیش رود و یاد بگیرد که چگونه بر فوبیایخود غلبه کند. البته نقش یک راهنما که متخصص روانشناسی بالینی هم هست . می تواند در طی اجراینمایشنامه در معالجه بیمارکودک نقش اساسی را ایفا کند.

کلیدواژه ها:

سایکودرام ، کودک و نوجوان ، نمایش ، نمایش درمانی ، روانشناس بالینی ، نمایشنامه درمانی