کریسپر، درمانی نوین برای سرطان

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 929

فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SCCFSTS01_031

تاریخ نمایه سازی: 26 بهمن 1401

چکیده مقاله:

پیشرفت مهندسی ژنتیک در دهه ۱۹۷۰ باعث تغییر پارادایم در فناوری ویرایش ژنوم شد. سیستم مرتبط باتکرارهای پالیندرومیک کوتاه و به طور منظم با فاصله بین آن ها وسیله ای برای هدف قرار دادن و اصلاح توالی های خاص درژنوم است. با کمک تکنیک های مرتبط با کریسپر دانشمندان ابزار ساده و ارزانی را برای توسعه درمان های سرطان ایجاد کردهin و in vivo اند، بسته به تحویل ناقل های ویروسی یا غیر ویروسی، کریسپر میتواند شناسایی ناهنجاری ها انجام دهد. واختلالات دقیق ژنتیکی را در محیط های vitroاین فناوری در انکولوژی، ویرایش ژن برای پزشکی شخصی وغلبه بر مقاومت دربرابر درمان های سرطان و درمان هایهدفمند بسیار مورد بحث قرار گرفته است. سرطان به دلیل تجمع تغییرات ژنتیکی (یک یا چند جهش ژنی، تغییرات پیچیدهکروموزومی، جابجایی، حذف) و اپی ژنتیکی در ۲ نوع ژن سرکوبگر تومور و پروتوآنکوژن ایجاد میشود. سرطان در حال حاضریکی از مهم ترین علل مرگ و میر در جهان است. پروتئین های مرتبط با کریسپر سیستم های ویرایش ژنوم مشتق شده ازپروکاریوت ها هستند که محققان را قادر به شناسایی، تصویربرداری، دستکاری و حاشیه نویسی در انواع مختلف سلول هایزنده کرده اند. فرایند های ویرایش ژن درمانی که ژن های بیماری زا یا ژن های جهش یافته را هدف قرار میدهند، در سال هایاخیر به عنوان یک نتیجه از پیشرفت ها، در فناوری نوکلئازهای خاص توالی، سرعت زیادی یافته است. توسعه یک استراتژیبرای کشتن اختصاصی سلول های سرطانی بدون ایجاد آسیب آشکار به سلول های طبیعی ممکن است اهمیت بالینی زیادیبرای درمان سرطان داشته باشد. توسعه سیستم کریسپر و کاربرد های درمانی آن برای طیف وسیعی از بیماری های پیچیده(به ویژه تومور های متمایز)، با هدف درمان شخصی ارزیابی شده است. سیستم کریسپر به عنوان یک ابزار مهندسی ژنومبرجسته در درمان در نظر گرفته می شود. محققان دوره جدیدی را در زیست شناسی سرطان متصور هستند که در طی آنجعبه ابزار مهندسی ژنوم مبتنی بر کریسپر به عنوان مجری اساسی عمل خواهد کرد. با این وجود، موانع خاصی مانند ریشه کنکردن عوارض جانبی و به حداکثر رساندن کارایی، باید برطرف شوند.

نویسندگان

فاطمه سلطانی

گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، ایران

فاطمه شهبازی

گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، ایران