سرزندگی و خیابان، مفاهیم ضروری و مکمل

همواره میان انسان و فضاهای پیرامون او رابطه ای دوسویه برقرار بوده است، به گونه ای که انسان محیط پیرامون خود را ساخته و بر آن اثر میگذارد و درعین حال از راههای مختلف از فضای اطراف تاثیر می پذیرد. سرزندگی یکی از مولفه های اصلی تامین کننده کیفیت مطلوب فضای شهری است. محیط های شهری سرزنده، زمینه ساز ایجاد و افزایش سرمایه های اجتماعی می باشند. ازآنجاکه امروزه شاهد تنزل سرزندگی در عرصه های عمومی و متعاقبا کاهش حضور داوطلبانه مردم در فضاهای شهری هستیم، ضروری به نظر می رسد که در پی ساخت محیط های شهری سرزنده تر باشیم. امروزه در طراحی فضاهای شهری این رابطه دوطرفه تا حد زیادی مغفول مانده است و علیرغم صرف هزینه های زیاد برای طراحی فضاهای شهری، به دلیل عدم پاسخگویی به نیازهای مردم شاهد بدون استفاده ماندن ها آن هستیم در این میان، نقش غیرقابل انکار خیابانهای شهری به عنوان مکانی برای نمود زندگی اجتماعی و فرهنگ هر جامعه و نیز به عنوان مکانی که هر شهروند بر آن تاثیر گذاشته و از آن تاثیر می پذیرد، بیش از قبل آشکار می شود. این فضاها با توجه به نقش تاثیرگذاری که در شکل گیری زندگی اجتماعی ایفا می کنند، باید واجد سرزندگی و شادی باشند. امروزه برنامه های توسعه شهری در کشورمان در گسستی عمیق با گذشته خود، خودرو محور و بر مبنای تسهیل هرچه بیشتر حرکت سواره بوده و آنچنان که باید به فضاهای شهری (در جهت ایجاد سرزندگی و پویایی شهری و ارتقای کیفیت های محیطی) توجه نمی شود. شکل گیری و توسعه فضاهای شهری به ویژه خیابان ها ، در شهرهای ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسائل مربوط به ترافیک است. در این بین ارتباط خیابان ها با محیط زیست و اجتماع فراموش شده است و شرایط نامطلوب و ناپایدار برای زندگی در خیابان و بافت اطراف بوجود آورده است. در کشورها و جوامع پیشرفته شکل خیابان ها به جایگاه اصلی خود در زندگی مردم بازگردانده شده است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: سرزندگی ، فضای شهری ، خیابان شهری.