تعیین رابطه بین خود استنادی و ضریب تاثیر در مجلات دسترسی آزاد حوزه علوم پایه در پایگاههای اطلاعاتیISI و DOAJ

استناد یکی از عناصر مهم در آثار علمی است و نقش بارزی در تولید و نشر اطلاعات دارد. بخشی از رفتار استنادی، خود- استنادی است. نویسندگان با استناد به آثار خود می توانند شمار استنادات و در نتیجه میزان ضریب تاثیر مجله را تغییر دهند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین خود- استنادی (مولف و مجله) و ضریب تاثیر مجلات دسترسی آزاد پایگاه استنادی موسسه اطلاعات علمی۲و راهنمای مجلات دسترسی آزاد۳ در حوزه علوم پایه بین سالهای ۲۰۰۵-۲۰۰۴ است. در این پژوهش شاخص هایی همچون میزان خود- استنادی مولف، میزان خود- استنادی مجله، رابطه بین خود- استنادی مولف و ضریب تاثیر، رابطه بین خود- استنادی مجله و ضریب تاثیر و تاثیر نرخ خود- استنادی مجله در عملکرد دسترسی آزاد را مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق از روش پژوهش تحلیلی استفاده شده است و با استفاده از فن تحلیل استنادی انجام گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان خود- استنادی مولف در ۸ عنوان  مجله مورد بررسی ۳۶% است و نرخ خود- استنادی مجله در ۵۴ عنوان مجله ۱/۲۶% می باشد. یافته ها حاکی از آن است که بین خود- استنادی (مجله و مولف) و ضریب تاثیر رابطه معنی دار وجود دارد. بعد از حذف خود- استنادی مقدار خود- استنادی در عملکرد مجلات نشان داد که در حوزه علوم پایه ۴۴% از عناوین افزایش رتبه داشتند، ۳۰% کاهش رتبه و ۲۶% بدون تغییر باقی ماندند.

کلیدواژه ها:

استناد ، موسسه اطلاعات علمی ، راهنمای مجلات دسترسی آزاد ، ISI ، DOAJ ، خود- استنادی مجله ، خود- استنادی مولف ، ضریب تاثیر ، علوم پایه